به گزارش مجله خبری نگار، به گفته منبعی در دفتر رسانهای دانشگاه، این نوآوری تولید سازگارتر و سودآورتر با محیط زیست را تضمین میکند.
الکساندرا سسوا، محقق ارشد گروه شیمی آلی دانشگاه، گفت: "هر سیستم شیمیایی، اعم از کاتالیزور، محلول یا مخلوطی از گازها، از چندین جزء تشکیل شده است. برای اینکه یک کاتالیزور سرعت واکنش را افزایش دهد، باید با یک بستر خاص در مخلوطی از مواد واکنش نشان دهد. هنگامی که آن را به "ناخواسته" مواد تشکیل دهنده متصل میشود، فعالیت آن ممکن است کاهش یابد یا به طور کلی متوقف شود. مجتمعهای معدنی پیوندهای هماهنگی قوی با اجزای واکنش، از جمله آنهایی که عملکرد آنها را مهار میکنند، تشکیل میدهند. کاتالیزور نوآورانه تعاملات ضعیفی با همه شرکت کنندگان در فرآیند ایجاد میکند و در نتیجه فعالیت آن تقریبا هرگز تحت تأثیر ترکیباتی که مانع عملکرد آنالوگهای حاوی فلز آنها میشود، کاهش نمییابد.
به گفته این منبع، سیستمهای پیچیده فلزی حاوی پلاتین، پالادیوم یا روتنیوم به طور سنتی به عنوان کاتالیزور استفاده میشوند - موادی که واکنشهای شیمیایی را تسریع میکنند. این مواد در برابر دماهای بالا مقاوم هستند، فعالیت کاتالیزوری زیادی دارند و در برابر خوردگی مقاوم هستند. اما دانشمندان در حال حاضر توجه خود را بر روی کاتالیزورهای آلی متمرکز کردهاند که مولکولهایی هستند که صرفا از اتمهای کربن، هیدروژن، نیتروژن، اکسیژن و سایر عناصر غیر فلزی تشکیل شدهاند.
کاتالیزورهای آلی توانایی تسریع واکنشهای شیمیایی را دارند و خواص منحصر به فردی را ارائه میدهند که در سیستمهای جمع آوری مواد معدنی معمولی موجود نیست. از مزایای آن میتوان به مزایای اقتصادی، ایمنی محیط زیست، گزینش پذیری بالا و قابلیت استفاده مجدد اشاره کرد. علاوه بر این، آنها به طور گسترده در صنایع مختلف، از داروسازی گرفته تا تولید پلیمر استفاده میشوند.
این منبع خاطرنشان میکند که دانشمندان دانشگاه یک کلاس منحصربهفرد از کاتالیزورهای آلی ایجاد کردهاند که از سیستمهای جمع آوری مواد معدنی تقلید میکنند. مزیت بزرگ آنها در توانایی آنها در فعال کردن بسترهای واکنش در شرایطی است که مجتمعهای فلزی فعال نیستند.
منبع: TASS